Onderstaand kunt u lezen hoe patiënten hun behandelingen hebben ervaren. Namen en andere privacy-gevoelige gegevens zijn uit de tekst weggelaten.
Hernia
In 19.. ben ik van een stalen trapje gevallen en heb mijn enkel op drie plaatsen gebroken. Door de ingreep van een bekwame chirurg en ook mijn goede conditie, ben ik voor mijn leeftijd snel herstel en kan weer uitstekend lopen.
Een jaar later kreeg ik vrij acuut last van een ernstige hernia. Bij de val van de ijzeren trap is toen geen aandacht besteed aan een mogelijke beschadiging van de wervelkolom.
Om de pijn te bestrijden kreeg ik driemaal daags een morfine injectie. Die hielp enkele uren, maar dan keerde de pijn weer in alle hevigheid terug. Na ongeveer 14 dagen heb op eigen initiatief, contact opgenomen met chiropractor Langley. Hij heeft de anamnese opgenomen, onderzoek gedaan en röntgenfoto’s gemaakt, die hij aansluitend met mij heeft besproken. Aanvankelijk ben ik tweemaal per week behandeld en naarmate ik minder klachten had is dat langzaam verminderd.
Op dit moment, november 2011, ben ik nog steeds onder behandeling en het gaat uitstekend. Ik kreeg eenmaal in de 2 á 3 maanden een “onderhoudsbeurt” die tevens een controle is. De preventieve waarde van deze bezoeken zijn belangrijk- het voorkomen van klachten en problemen.
Achteraf is het jammer dat ik niet eerder in behandeling ben gegaan. Ik heb nu vaker pijn in m’n bovenbeen, hetgeen zeer waarschijnlijk een gevolg is van een zenuw, die te lang bekneld is geweest door de druk van de wervel(s).
Ik heb toen niet voldoende vertrouwd op mijn eigen gevoel. Tenslotte voelt ieder mens zelf zijn eigen lichaam het beste.
- vrouw, middelbare leeftijd -
Aangezichtspijn (trigeminus neuralgie)
Eindelijk dan toch….mijn verhaal!
De diagnose werd een trigeminus neuralgie! En mijn weg naar de chiropractor.
Ik herinner me het nog goed. Al toen ik heel jong was, had ik regelmatig pijn in mijn tanden; met name tussen met hoektanden in mijn ondergebit.
Natuurlijk was het verklaarbaar want ik zoog op mijn duim dat het een lieve lust was. Maar naarmate ik ouder werd bleef de pijn aanwezig. Niet altijd maar zeurend op de achtergrond. Bovendien vertelde iedere tandarts mij hetzelfde. Conclusie…. niets aan de toen.
Naarmate ik ouder werd, kwamen er migraineaanvallen bij… was verklaarbaar ook gezien het feit dat er een erfelijke component aanwezig was.
Op mijn 27ste wist een tandtechnicus mij te vertellen dat ik van de tandpijn verlost kon worden als ik mijn tanden liet trekken om daarna met een gebitsprothese verder door het leven te gaan. Pijnvrij in het vooruitzicht…. dus al mijn tanden er maar direct uit.
Maar na enige tijd kwam de pijn terug. Raar maar waar, maar je leeft er mee terwijl de pijn langzaamaan steeds meer toenam in hevigheid en frequentie.
Een paar jaar geleden werd ik plots wakker in de nacht; moest aanhoudend braken, hoorde een knak in mijn hoofd en de hele wereld draaide plotsklaps.
Ik kwam niet goedmeer uit mijn woorden en had krachtsverlies in mijn rechterhand en been.
Ik kon zowel letterlijk als figuurlijk niet meer op mijn benen staan. Opname in het ziekenhuis volgde, het bleek een acute aanval van het binnenoor uit te zijn en ik mocht de dag erna, op mijn aandringen, naar huis.
Aangezien men i.e. dacht aan een hersenbloeding kwam ik bij de neuroloog terecht. 6 weken later bezocht ik deze neuroloog.
In de tussentijd had ik alle klachten opgeschreven van de laatste jaren om deze aan hem voor te leggen.
Korte lijst met klachten:
- in mijn rechter gezichtshelft pijn, met name in mijn kaken
- verstijfd gevoel, beleving alsof mijn tong dik en stijf is
- stekende pijn alsof er naalden in mijn gezicht gestoken worden (locatie vanaf onder mijn oog, wang en kin
- pijn in mijn ondertanden
Hij vroeg mij naar beleving van de pijn op een grens van 0 tot 10. Het werd een zeven. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat er ook dagen waren waarin ik vurig wenste dat er een vrachtwagen over mij heen reed zodat ik definitief van de pijn af zou zijn. Maar dit vertelde ik er niet bij! Stel dat men dacht ik suicidaal was (ik ben werkzaam als psychiatrisch verpleegkundige). Mijn diagnose werd uiteindelijk gesteld; er is sprake van een trigeminus neuralgie ofwel aangezichtspijn. Mijn perspectief zou medicatie ter ondersteuning zijn maar ik moest er geen wonderen van verwachten. Eerst kwam er medicatie; Tegretol. Binnen enkele dagen voelde ik dat ik steeds agressiever werd, ik stond telkens op ontploffen wat ook gebeurde! Ik voelde dat ik oververhit raakte om niets zo leek het! Ik voelde me net een wandelende tijdbom… ik begon mijn zelfbeheersing kwijt te raken, voelde dat ik op oorlogspad ging..
Telefonisch overleg met neuroloog; advies: continueren aangezien deze klacht niet te wijten zou zijn aan de medicatie! Tegen advies per direct gestopt met deze medicatie. Second opinion aangevraagd en gekregen in Maastricht. Andere medicatie, Amytryptiline. Leek in eerste instantie te werken maar al snel moest de dosering verhoogd worden met minimaal effect. Op mijn vraag overgestapt naar Gabapentine doch dit gaf ook weinig soelaas. Advies neuroloog; het een plek geven en accepteren dat er niet meer aan de doen is. Tussen neus en lippen kwam er nog het voorstel van chirurgisch ingrijpen om de zenuw geheel te verlammen maar dan zou mijn gezichtshelft geen mimiek meer hebben. Dit was voor mij onacceptabel.
Mijn vertrouwen in de medische wereld kwam op losse schroeven te staan. Ik was ten einde raad.
En dan komt er de dag dat mijn partner thuiskwam met de mededeling dat een chiropractor een mogelijkheid zou zijn voor behandeling van de klachten van aangezichtspijn. Dit klonk mij te mooi voor woorden, maar dit wilde ik wel eens gaan meemaken.
Al snel, na de 2e behandeling, was er een aanmerkelijke vermindering van de klachten en spoedig volgden er dagen, soms weken, waarin ik geheel pijnvrij ben. Wel blijf ik regelmatig mijn chiopractor bezoeken voor een onderhoudsbehandeling.
Nog steeds kan ik volschieten met tranen, tranen van geluk dat deze kans op mijn gekomen is en ik wil ook iedereen deelgenoot maken van mijn ervaringen.
Wanneer onze wegen zich zouden scheiden, dan zal ik met dankbaarheid terugblikken op uw werk, uw inzet en openheid,
- vrouw, tussen 30-40 jaar -
Huilbaby
Beste heer Langley,
Graag willen wij u bedanken voor het behandelen van onze zoon (11 weken oud). Toen wij 4 weken geleden bij u kwamen hadden wij een zoon die alleen maar deed huilen en wisten wij niet meer wat er aan de hand was. We moesten hem de hele dag dragen en sliep hij alleen maar bij ons op de arm. Gelukkig hebben wij toen via via te horen gekregen dat we eens met onze zoon naar een chiropractor moesten gaan. De mensen van wie we het te horen kregen zeiden dat bij een snelle bevalling wel eens iets niet goed kon zitten bij de wervels van onze zoon. De bevalling heeft bij ons maar 5,5 uur geduurd en het hoofdje van onze zoon hebben ze ook nog moeten draaien omdat hij helemaal niet goed zat.
Nu 4 weken later gaat het heel erg goed met onze zoon. Hij slaapt nu eindelijk in zijn eigen bedje en slaapt ‘s nachts ook door! Hij kan zich nu ook goed in de box amuseren zonder dat hij ligt te huilen. Hij is ook een heel stuk vrolijker!
Wij zijn blij dat we bij u in behandeling zijn gekomen en raden dan ook iedereen aan, diegene die denken dat ze een huilbaby hebben en een snelle bevalling hebben gehad, bij u een afspraak te maken.
- jong gezin -
Baby (slecht slapen)
Toen onze kleine meid geboren werd waren we dolgelukkig. We waren apetrots op ons mooie kleine meisje. Al snel bleek dat ze een slaapprobleem had. Ze had alleen maar “hazenslaapjes”. Overdag sliep ze met een beetje geluk een uurtje en ‘s avonds na de laatste fles van 11 uur sliep ze tot 2-3 uur. Dan was ze gewoon klaar met slapen en sliep de hele nacht niet meer. Dit is natuurlijk veel te weinig voor een kleine baby. Ik heb dit op het consultatiebureau gezegd en gevraagd wat ik hiermee aan moest. Daar kreeg ik als antwoord “gewoon laten liggen en laten huilen, ze valt vanzelf weer in slaap”.
Dit advies hebben we toen opgevolgd met als resultaat dat niemand meer een nachtrust had. Ze huilde van 2-3 uur ‘s nachts tot ‘s morgens vroeg. We waren doodmoe en dit kon zo niet langer verder gaan.
We hebben toen een verwijskaart gevraagd bij de huisarts voor de kinderarts in het ziekenhuis te Roermond. Daar kregen we te horen dat kleine baby’s nu eenmaal huilen en dat ze wel verwend zou zijn. Wij wisten dat dit niet waar was en dat er iets anders aan de hand was. Ze werd niet onderzocht in het ziekenhuis, dus daar kwamen we ook niet verder. Thuisgekomen hebben het ziekenhuis in Maastricht gebeld en daar een afspraak gemaakt…. Ook daar werden we niet serieus genomen en zou het allemaal wel meevallen, we moesten maar effe doorbijten!!!
Toen hebben we contact opgenomen met een slaapcentrum en gevraagd of ze ons daar konden helpen. Daar kregen we als antwoord dat ze nog de klein was en we maar terug moeten bellen als ze kon praten! Iedereen in huis was ondertussen ‘dood en doodmoe’. We wisten niet meer waar we zoeken moesten.
We hadden inmiddels 20 maanden geen nachtrust meer gehad. We waren zo radeloos dat we zelfs mediums thuis lieten komen, we wisten het niet meer.
Tot een kennis tegen mij zei… ga een naar chiropractor Langley. We hadden alles al geprobeerd dus met onze laatste hoop op naar chiropractor Langley.
Toen we binnen waren voelde hij achter in haar nekje en vroeg of ze aan haar getrokken hadden tijdens de bevalling. Ze hadden inderdaad flink aan haar hoofdje getrokken. Chiropractor Langley zei toen dat het in haar nekje en schouders niet goed zat en dat hij ons kon helpen. We waren dolgelukkig, eindelijk werden we serieus genomen en wist er iemand zelfs wat er aan de hand was!
Chiropractor Langley is toen met haar aan de slag gegaan en meteen de eerste nacht sliep onze kleine meid door, heerlijk…. ik ben die nacht wel 5 x gaan kijken of alles goed met haar was want wij hadden dit nog nooit meegemaakt, maar ze lag prins-heerlijk te slapen. Momenteel gaat onze dochter nog eens in de zoveel tijd naar chiropractor Langley en het gaat goed met haar.
We zijn chiropractor Langley nog iedere dag dankbaar.
Bedankt, bedankt, bedankt!
- jong gezin -
Artose/chronische rugklachten
Beste chiropractor Langley,
Ik wil mijn diepe dank uitspreken voor uw geweldige zorg de afgelopen 5 jaar, terwijl ik behandelingen onderging voor “spinabifida occulata en bilateraal artrose”.
Ik heb vooral waardering voor de recht-toe-recht-aan manier waarop u met mijn conditie omgaat. Mijn dokter wilde de gewrichten in mijn heup gevoelloos maken. Jaren van regelmatige bezoeken aan fysiotherapeuten had mijn toestand niet verbeterd. Ik ben blij dat ik in contact met u gekomen ben. Ik kon mijn vrienden en familie vertellen dat ik “opnieuw kon vliegen”.
Het gewicht en druk was zeer verminderd in mijn reumatische heup en rug. Ook wil ik u bedanken voor het onmiddellijk vinden van de tijd voor het behandelen van mijn nekspieren. Mijn verbeterde gezondheid is een krediet voor uw expertise en aandacht. Ik zal u zeker blijven aanbevelen aan iedereen die ik ken.
Ga zo door met uw goede werk.
- vrouw, tussen 40-50 jaar -
Chronische nek- en schouderklachten
Hallo.
Ik zou graag even mijn bevindingen doen over chiropractor Langley.
Al bijna 10 jaar kom ik met grote regelmaat bij chiropractor Langley. Mijn klachten van nek- en schouders zijn nl. van blijvende aard.
Maar door de zeer goede en effectieve behandeling kan ik hiermee goed leven. Ik kan nog altijd ondanks mijn leeftijd van bijna 65 iedere week badmintonnen, aquajoggen en zo meer.
Ik hoop dan ook nog lang gebruik te kunnen maken van de geweldige goede behandelingen. Onlangs nog is mijn man voor behandeling meegegaan. Hij heeft erg veel last van artrose, deze gaat nooit meer weg maar dankzij intensieve behandeling en oefeningen gaat het nu een stuk beter met lopen, fietsen en zelfs weer voorzichtig sporten.
Zijn motto is: “ik had veel eerder moeten gaan, maar het is nog niet te laat geweest”.
Tot zover de lofrede over chiropractor Langley.
Een zeer tevreden patiënt,
- echtpaar, middelbare leeftijd -